از آن‌جا که دوبیتی‌های عامیانه در حوزه و ساحت بیرون از منظومۀ ادبیات رسمی و مکتوب خلق شده‌اند طبعاً اصول ساختاری و قواعد زیباشناسی مخصوص به خود را دارند. سنجش شعر عامیانه با قوانین شعر رسمی، راه به جایی نمی‌برد.

در  رباعیات عامیانۀ تاجیک، ما با واژگانی مواجه می­‌شویم که اغلب همراه با اجزا و عناصر شاخص می‌­آیند. و این همراهی و پیوند در این دوبیتی­‌ها تکرار می­‌شوند، به گونه­‌ای که « شبکه‌ی تداعی » و اشارات ضمنی و تلویحی می­‌سازند.